Human For Sale

ماه‌های جون و جولای تو این مملکت مساوی هستن با حراج. تو سر خر بزنی حراجه، اینجوری بگم که اگه لحظه ای غافل شی ممکنه خودتو تو خیابون حراج کنن و خیلی هم سریع به فروش بری، اینه که بهتره حواست جمع و جورباشه. در مورد دلیلش هم والله تا اونجایی که شنیدم، می‌گن چون این دو ماه یا حالا شاید هم یه جایی وسطایه این دوتا ماه که اسماشون هم کلاً یه جورایی می شنگه، مصادف هست با آخرسال مالیاتی، همه می‌خوان داشت و نداشت‌شون رو زودتر بدن بره که کمتر مالیات بدن یا یه چیزی تو این مایه ها به گمانم.

القصه، امروز رفتم که ساعت نهارو بشینم تو رستورانِ همیشگی‌م و نهاری و کتابی و موسیقی‌ای و... که تا به خودم اومدم دیدم این بازار مکارۀ خرید و فروشِ بی امان کالا، ناغافل خفت‌م کرد و در عین سوراخ بودن جیب‌های مبارک، یک جفت چکمۀ تمام چرمی ایتالیایی به رنگ قهوه ای سوخته به بهای 490 دلار ناقابل ابتیاع کردم و فقط وقتی فهمیدم چی شد، که گرسنه و خسته با دو عدد سوشی (کریسپی پراون) در راه برگشت به آفیس بودم.

خب خدا رو شکر امسال در یوم الله جون& جولای، هم زنده بودم و هم به اندازۀ کافی احمق تا بتونم دین‌م رو که همانا پول خرج کردن از جیب‌های تار عنکبوت بسته و بی پول بود، ادا کنم.