دچار شده ام

مبتلا؛

در رخوتی بی توصیف، شناورم

این خلسه را

مثل آسم زده ای، تازه به اکسیژن رسیده

نفس میکشم

بو می کنم

در تار و پودِ نداشته اش

غسل می گیرم

در این بی وزنیِ واژه و کلام

نفس های بریده ام،

شاه بیتِ شعر می شوند و همنواییِ دل با نی 

ببین در این سکوت مطلقِ صدا

چه بی ابزار

شبانه، غزل می سازم

ترانه می خوانم

ساز میزنم 

معاشقه می کنم

نیک ناز