عیب دل کردم که وحشی‌وضع و هرجایی مباش*...دیگه نمی‌دونستم که دل من از روز ازل کولی صفت به دنیا اومده. سرکش. بی‌قرار. هرجایی. شاعر پیشۀ عارف مسلکِ روسپی مرام... دل من دیر به دیر وحشی می‌شه اما وقتی شد، دیگه سراغ‌شو نباید گرفت. تو هم نگیر. چون یه روزی یه کمی مونده به غروب، تبدیل شد به افسارگسیخته ترین رهگذر دشت‌های بی‌مرز. تاخت. بی‌مقصد... بی‌برگشت... بی رد پا. درست برخلاف جهت باد وحشی. رفت.
* حافظ
از دور به این اسب سفید وحشی نگاه می کنیم و کاری به کارش نداریم. بذار خوش باشه. این پستت خودش جوابه.
پاسخحذفممنون می شم بگی چه خبره. من از ریاضی فقط دیپلمش رو دارم.
دیوانگی از ازل با ما بود، ما نیاوردیمش، خودش بود... سهم ما همین بود از این دنیا، یک دلتنگ و دیوانگی
پاسخحذف