من خرابم امشب؛

و چه بی پروا
زیر باران
به خلائق می خندم
شعر می خوانم و پیمانه به دست
به نوای خوشِ یک مطرب مست
همچنان ناز کنان
ناله کنان
می رقصم

نیک‌ناز

دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند؛ پنهان خورید باده که تعزیر می کنند

ناموس عشق و رونق عشاق میبرند؛ عیب جوان و سرزنش پیر می کنند

جز قلب تیره هیچ نشد حاصل و هنوز؛ باطل در این خیال که اکسیر می کنند

صد ملک دل به نیم نظر می‌توان خرید؛ خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند

 مِی خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب؛ چون نیک بنگری همه تزویر می‌کنند

حافظ

* عکس از خودم- یک روز بارانی در جنگل های کوهستانی- زمستان 2010