صدایم کن

صدای تو خوب است

صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است. که در انتهای صمیمیت حزن می روید...*

صدایم کن

صدای تو امتداد زندگی ست

صدای تو هم آوازی بی نظیرو موزونِ پرندگان خوشبختی ست که سالهاست از این دیار رفته اند...

نگاهم کن

نگاه توصبور است و سنگین

نگاه تو، اکسیرحیاتی ست که نگاه حزین و خستۀ مرا شوقِ بودن، انگیزۀ باز درخشیدن می بخشد...

لمس کن مرا

من به جادوی سرانگشتانِ تو، جان خواهم گرفت

در آغوشم بگیر

آغوش تو یگانه پناه گاه امنی ست که بچه آهوی لرزانِ وجودم در آن آرام می گیرد...

 *سهراب سپهری