از نقطه سرخط ها نباید ترسید، حتی اگر در تاریکیِ نفس گیرِ زندگی، بی هوا دچارشدی به انتهای خط، نترس. "نقطه سر خط"، آغاز دیگریست. از فاصله های زمانی و مکانی وحشت نکن، فاصلۀ یک شهر، فرسنگها دشت، عرض و طول یک دریا و  دیوار نفوذ ناپذیرِ چندین رشته کوه...شکافِ زمانیه یک سال، دوسال و...آنچه برای تو ماندنیست را نابود نخواهد کرد. اگر ماندنی باشد، هوای رفتن، هوای جاده های بی تو، هوای سکوتِ شب را بی حضورِ تو معنایی نخواهد یافت.

این من نیستم. باید خودم را از ابتدا بنویسم، این چرک نویسی از شمایلِ من است، پر از خط خوردگی، لبریز از اشتباه و مملو از واژه های نا خوانا. اما خودم را جور دیگری روایت می کنم، روان و سلیس. نقطه سرخط.