همیشه فراری بودم از حمل و نقل چتر. چه تو برف چه تو بارون. اما از تماشای انبوه چترهای رنگی و پر تنوعی که مردان و زنان و کودکان زیر بارون اینور اونور می برن بس مشعوف می شم! 

بهتر بگم، این پالِت های محدبِ دایره ای شکلِ رنگی رنگی ِخیس و شفاف و پوشیده از قطره که بدون استثناء،  لبه های دال بُر دال بُر دارند رو وقتی از بالا تماشا می کنم همۀ غصه ها و قصه ها و آدمایی که زیرشون از ترس بارون قایم شدن رو از یاد می برم و دچار یه شادیِ ناب میشم!

*عکسها از خودم