وقتی پنجره ها را می بستیم یادمان رفت از باد بپرسیم راضی بود به این کار یا نه
از نور هم نپرسیدیم و پرده های تیره را کشیدیم
صدای یاکریم ها که جای خود دارد
همه را به هیچ انگاشتیم و در ها را بستیم
بی ملاحظه
یادمان باشد امسال به مابقی موجودات خدا حرمت بگذاریم و نظری بپرسیم پیش از آنکه دری ببندیم و قفلی چفت کنیم. بپرسیم ، حتی از شمعدانی سرخابی بی زبانی که آنسوی پنجره تنها نشسته است و شکایتی نمی کند هم گاهی نظری بخواهیم...
*عکس از خودم
از عکس انارت خوشم اومد، به خصوص که یکی و نصفیه.
پاسخحذفاین خلوت با طبیعت رو هستم و دوسش دارم. بخشی از انسانیت ماست.