دیگه می تونم با اطمینان بگم که هیچ جا، دقیقاً هیچ جایِ این کرۀ زمین نمیشه سوسیسی به خوشمزگی سوسیس ایرانی( پرشین؟) پیدا کرد. اصلاً می تونم در وصف این سوسیس وطنی شعر بگم، دوبیتی، غزل، قصیده...یو نِیم ایت!
شما دوست عزیز، بله شما هم اگه دوسال دستت به ساندویچ سوسیس تنوری، بندری، هات داگ ویژه و قس علی هذا نرسیده بود، الان به خوبی این حالِ شیداییِ من رو درک می‌کردی. تازه یکی از زیبایی هایِ ذاتیِ ساندویچ سوسیس های این مرز و بوم اینه که، هر چی کثیف تر و غیر بهداشتی تر، خوشمزه تر! این فقط حرف من نیست، شما برو در سطح شهر تهران از مردم بپرس، صدی نودی بر این ادعا صحه خواهند گذاشت که ساندویچ سوسیسِ علی آقا سگ پز تو طرشت رو نمیشه، یعنی اصولا جایز نیست که با هیچ گونه ساندویچ بهداشتی خونگی‌ای تاخت زد. حالا اینکه حکمت‌ش چیه رو نمیدونم، اما بهش ایمان دارم. کاش این خارجی های بیشعور درکنار اینهمه تکنولوژی و اِل و بِلِ دهن پُرکن، یه اپسیلون یاد می‌گرفتن سوسیس چجوری ساخته می‌شه که ما اونورنشین های بخت برگشته اینقدر از بی سوسیسی بهمون سخت نگذره.
یعنی اونجا سوسیس نیست؟!
پاسخحذفوقت کردی یه سر هم به رضا لقمه بزن. یه شعبه ش کنار پارک ساعیه و اون یکی تو جمهوری، نرسیده به حافظ، خیابون قوام، بالاتر از مدرسه ی فیروز بهرام.
چرا والله هست، زیاد هم هست اما مزه شون افتضاحه!
پاسخحذفمرسی از آدرس، سعی می کنم حتما امتحان کنم.